Önce, nefsini terbiye etmeliydi.
Kırk gün çilehanede, halvete çekildi.
Karanlık bir odada halvete giren Yunus,
Nefsiyle uğraşmaktaydı.
-
Kırk günün sonunda,
Bir kadın sesi duydu, kapı önünde.
Durdu, dinledi, gider diye bekledi,
O ses bir türlü gitmiyordu.
-
Kendini yenemedi, kapıyı açtı,
Bir siyah gölge, adam şeklinde,
Kendi nefsini gördü,
Şaşırdı ve ona gitmesini söyledi,
-
Siyah gölge gitmedi, içeri girdi,
Boğmak istedi, boğamadı,
Eline su testisini aldı, ona doğru fırlattı.
Testi içinden geçip kırıldı.
-
Başladı zikrullaha,
La ilâhe illallah demeye,
Zikirle nefsini yenmeye.
O zaman gölge bıraktı,
Odadan dışarı çıkıp gitti.
İçideki kapıyı zikrullahla sıkı sıkı kapattı.
-
Gölge halinde nefsi, içini saracaktı,
Ama zikriyle ışık saçtı, gönlü aydınlandı,
Nefsine meydan okudu, güçle doldu,
Yenilmez oldu, kendi içini yenerek özgür oldu.
-
Söyleten Allah,
Söyleyen elhamdülillah,
Kalbimizde aşkullah,
La ilahe illallah Muhammedün Resulallah!
-
Müride zikir vacipti,
Yunus’a dedi ki Tapduk Emre:
“Kim ki bir şey sorar ise,
Bir şey danışır ise, ben bilmem de,
Ben bilmem zikri çek,
Sana, ben bilmem zikri vacip olmuştur.
-
Sus ve dilini bağla, kalbinle dinle,
Sessizlikte gizlidir gerçeğin sırrı,
Kelimeler yetmez duygu anlatmaya,
Sus ki, hissettiğini anlasınlar.”
-
Zikirle nefsini yenen Yunus,
Devamında dilinden zikrullahı hiç eksik etmedi.
Hakkın ve kâinatın sırlarına vâkıf olmaya,
İç olgunluğa, kemalata erişmeye başladı.
-
Nefsimden Allah’a sığınırım,
Öyle sinsi ki nefis,
Her düşmanı görüyorsun amma, onu görmüyorsun,
Bazen nefis kâfir, bazen nefis şeytan!
-
İnsanoğlu aramasın kimsede düşmanlık.
En büyük düşmanlık, kişinin kendinde saklı.
Nefsini unutup gittiysen eğer,
Kork o zaman, kuru bir çalıdan ibaretsin.
-
Kuru çalının yeşermesini,
İstersen kendi nefsinde,
Zikrullah’a devam et dilinde,
Kuru çalı dışarıda kalır,
Yeşerir bambaşka bir hâl alır.
Lakin başkasında kusur ararsan,
Sen de kuru bir çalıdan, ibaret olursun.
-
Hayatın, savaş alanında,
Kendini, şefkatle silahlandır.
Kullan aşkın kılıcını,
Anlayış zırhına bürün.
Gerçek zafer, nefsinle savaşta yatandır.
-
Varlıklara, fazla güvenme,
Yokluklara da pek üzülme.
Çokça ümit besleyip
Olmayınca, sakın ha gücenme!
-
Ey nefsim!
Hele anlat neye erdin,
Neydi senin ince derdin?
Bir nefeslik ömrü
Kimden aldın, kime verdin?
-
Bizim dediklerimiz, bizde emanet,
Hak isterse alır, isterse verir nimet.
Emanete hıyanet etme,
Bitmez heveslerin peşine gitme.
-
Lisanına dikkat et, kimseyi kırma.
Nâçar, bir adım ötesi musalla.
Konuştuğunu kulağın duysun.
Ruhunu öyle terbiye et, öyle terbiye et ki,
Sen otururken, ruhun secdede, divanda dursun.
-
Emr-i bi'l ma'rûf’u insanlara daim anlat,
Anlat bıkma ne olursun!
Yunus yoldan ırmasın,
Aşk şarabından, Taptuk’un ırmağından içsin.
-
Ya Rabbi! Beni benden al,
Varlığım aşkınla dolsun,
Bakan gözler bende,
Senden bir nişan bulsun.
-
Hiçbir kul, boş değil,
Lâkin, her kul da, hoş değil.
Bakarsan, bir kula hakir,
Zinhar, imanda olursun fakir!
-
İnsanın kendisidir kendine düşman,
Başkasında aramasın düşman şu an,
Ben demeye başladımı bir kere,
Can düşmanı tabi olmuştur bu nefse.
-
Miskin Yunus, eydur sözü,
Kanlı yaş ile dolu gözü.
Dergâhına tutar yüzü,
Acep n’ola benim hâlim?
Şöyle garip bencileyin?